در ارتباطات و گفتگو های خود هیچگاه از کلمات رکیک استفاده نکنید. کلمات رکیک آتش افروزند و به کار بردن آنها مثل ریختن بنزین روی آتش است. و فقط به هیجانها شدت میدهند. حتی احتمال برخی برخورد های فیزیکی را هم بالا می برند.
زمانیکه شما در ارتباطات و گفتگوهای خود ازکلمات نامناسب و رکیک استفاده میکنید، تا منظوری را برسانید و یا آموزشی را منتقل کنید، طرف مقابل هدف شما را توهین می داند و نه آموزش. در نتیجه دیگر به هیچکدام از حرفهای شما گوش نمیدهد و فقط کلمات رکیک شما را به خاطر می سپارد. در واقع برداشتی غیر از این هم نمی توان انتظار داشت.
استفاده از این نوع کلمات، افراد مورد خطاب را وادار به دفاع از خود می کند، چه به صورت عقب نشینی (با نشنیده گرفتن حرف شما) چه به صورت تلافی با عملی مشابه عمل شما. که به این ترتیب حالا دو نفر داریم که به هم فحاشی می کنند که سرانجام آن به قول شکسپیر (خشم و هیاهویی است نشانگر هیچ)… و در نهایت هیچ نتیجه مثبت و قابلی هم نمی گیرید.
از طرفی سازمان هم بابت بی‌ادبی در محیط کار و فریاد بر سر زیردستان باید بهای سنگینی را بپردازد. برخوردهای غیرمو‌دبانه تاثیر منفی روی کارکنان دارد و آنها در مقابل کارفرما، تعهد کمتری را درخود احساس می‌کنند.
برخی مهندسان عالی رتبه و مدیران معمولاً دارای غرور بوده و نمی‌خواهند خود را به افراد نزدیک سازند. آنها فکر می‌کنند که روابط انسانی مساله مطلوبی برای سطح عالی مهندسی و مدیریت نیست. لذا آنها با غروری که دارند، از اطلاعات اولیه روابط انسانی و روشهای حل مشکلات محروم می مانند.
تکبر و خودبینی فقط مربوط به رشته مدیریت نیست. ایده‌ها، سیستم‌ها، روشها و شیوه‌های قابل قبول در یک زمینه علمی، در زمینه دیگر نادیده گرفته می‌شوند.
? برای مثال، متخصصان مدیریت در دانشگاهها تمایلی به مشاوره با متخصصان مدیریت در بخش کسب‌وکار و صنعت، درخصوص متون مدیریت و رهبری را ندارند و برعکس.
و البته که این به‌خاطر خودخواهی متخصصان در هر دو بخش است.
No comments:
Post a Comment